سه دلیل خوب:

اول ، اینکه قدرتمندترین آنتی بیوتیک و ضد میکروب شفابخشی است که تاکنون کشف شده است.

دوم ، ارزان ترین آنتی بیوتیک و ضد میکروب برای استفاده و ساخت است، در حدود ۶۵۰ عامل بیماری زا (ارگانیسم های بیماری) را از بین میبرد و هیچ عوارض جانبی ندارد.

سوم ، مرکز کنترل سموم ایالات متحده امتیاز “بدون سمیت” را برای نقره کلوئیدی داده است. درحقیقت بی ضرر بودن یکی از ویژگیهای ذاتی کلوئیدها است، بدن سالم برای حفظ صحیح سیستم ایمنی بدن باید از نقره کافی در حالت کلوئیدی برخوردار باشد.

هر بخشی که احتمالاً بتوانید آن را قرار دهید یا استفاده کنید، درون بدن با بلعیدن، در گوش یا چشم با قطره چکان، استفاده کردن روی هر قسمت خارجی بدن با اسپری کردن یا روی یک پد خیس شده یا به صورت ژل استفاده کرد، در ریه ها با یک بخارساز سرد، در مقعد، یا در مهبل با یک سرنگ، حتی در خون با تزریق در شرایط اضطراری زیر نظر پزشک، جهت مطالعه کاربرد های بیشتر و تجربه مردم در سراسر دنیا، به قسمت کتاب و مقالات و گالری فیلم ها در سایت رجوع شود.

شما می توانید در بسیاری از موارد ظاهراً بی ضرر، مصرف بیش از حد کنید و احتمالاً خودتان را بکشید، سعی کنید یک فنجان نمک یا یک کیسه شکر بخورید! مگر در مواردی که شما در مصرف نقره کلوئیدی زیاده روی کنید. حداکثر دوز توصیه شده طبیعی ۲ قاشق چایخوری (۱۰ میلی لیتر) روزانه با قدرت ۵ پی پی ام یا ۵۰۰۰ پی پی بی است.

برای اهداف آزمایشی ، من شخصاً روزانه یک لیوان کوچک ، حدود ۱۸۰ میلی لیتر با دوز ۴۵۰ پی پی بی، می نوشم ، و بیش از یک سال است که این کار را انجام داده ام، در مقابل، من فقط نتایج مفید را تجربه کرده ام، زیرا در حالت کلوئیدی (یا یونیزه شده) نقره کلوئیدی در دهان ، گلو و معده جذب می شود. بنابراین به باکتری های مفید یا آنزیم های موجود در روده آسیب نمی رساند، بهتر است مصارف خوراکی هنگام احتمال و یا وجود هرگونه عفونت در دهان یا بدن صورت پذیرد، البته کاربرد های پزشکی این محلول فراوان است که به توصیه پزشک تجویز میشود و در بخش مقالات و کتاب ها به تفسیر میتوانید مطالعه کنید.

من از یک آزمایشگر در سال ۱۹۸۵ خوانده ام که یک لیتر نقره کلوئیدی با غلظت بالا برای چندین هفته نوشید، او ماست اسیدوفیلوس یا پروبیوتیک نخورد تا به هر طریق ازبین رفتن احتمالی باکتریهای مفید روده را جبران کند. وی اظهار داشت که تنها عارضه جانبی این بود که “به نظر می رسید احساس سلامتی می کند و دچار سرماخوردگی نشده و دردی احساس نمی کند.”

تنها یک مورد آقا، معروف به “مرد آبی” در دنیا شناخته شده است که با مصرف بیش از حد کلوئید نقره در روز”۶۰۰ برابر حد مجاز”، طی چند سال، به دلیل رسوب بیش از حد نقره در پوست، تغییر رنگ داده “رنگ پوستش به رنگ آبی خاکستری متمایل شده است” (یک عارضه جانبی از مصرف بیش از حد نقره به نام Argyria بود، این امر هنگامی رخ می دهد که ذرات نقره در زیر پوست قرار می گیرند ، معمولاً ناخن ها و زیر چشم ها ، به پوست رنگ آبی-خاکستری می دهد)، البته هیچ عارضه دیگری دچار نشده است.

جهت مطالعه کاربرد های بیشتر و تجربه مردم در سراسر دنیا، به قسمت کتاب و مقالات و گالری فیلم ها در سایت رجوع شود.

نه ، این اشتباه نیست! کلوئید نقره در سال ۱۹۱۹ به خوبی شناخته شده بود، بنیانگذار یک شرکت دارویی در سراسر جهان آلفرد سیل نوشت: “استفاده از نقره کلوئیدی در موضوعات انسانی در تعداد زیادی از موارد با نتایج شگفت آوری با موفقیت همراه بوده است، برای تجویز داخلی، به صورت خوراکی، این مزیت را دارد که برای انگل ها بدون سمیت بر روی میزبان خود ، کشنده باشد، وکاملاً پایدار است، از خرگوشها در مقابل ده برابر دوز کشنده سم از کزاز یا دیفتری محافظت می کند. “

امروزه بیشتر افراد از ترکیبات غذایی به نام های آنتی اکسیدان یا بیوفلاونوئیدها شنیده اند، اینها در گیاهان به ویژه میوه ها یافت می شوند، در هر لحظه از زندگی ما، سلولهای بدن اتم های اکسیژن رها می کنند، که آنتی اکسیدان ها اتم های اکسیژن را در این فرایند از بین می برند،که این اتم های اکسیژن مشتاقانه توسط سلول های سرطانی و ارگانیسم های بیماریزای دیگر برای رشد مورد استقبال قرار می گیرند، که کلوئید نقره همچنین به شدت با آنتی اکسیدان ها و بیوفلاونوئیدها رقابت می کنند که این پاتوژن ها را از اکسیژن محروم کند و سرعت رشد آنها را کاهش دهد، ذرات یون های نقره چون اکسیژن دوست دارند با محاصره قربانیان خود و نفوذ از طریق غشاء سلول به داخل پاتوژن و اتصال به DNA ، با ایجاد اختلال در متابولیزم داخلی و خدشه دار کردن آنها و محروم کردن آرامش منجر به کشته شدن آنها می شود.

در اینجا توضیحات فنی تری از اینترنت گرفته شده است که چگونه کلوئید نقره با از بین بردن ارگانیسم های بیماری و ویروسها ، سلامت سلول های بدن را بازیابی می کند:

گفته شده: “برای درک نحوه کارکرد نقره کلوئیدی ، ابتدا باید وضعیت بیماری بدن را درک کرد، بدن بارها و بارها با پاتوژنها و سایر موجودات خارجی روبرو می شود، هنگامی که بدن سالم است ، PH مناسب و محیط غنی از اکسیژن را حفظ می کند. ” PH (پتانسیل هیدروژن) در سلولهای بدن معمولاً نزدیک به قلیایی ۷٫۳ است. در خارج از سلول ، مایعات اطراف سلولها معمولاً PH اسیدی ، نزدیک به ۴٫۰ است. “

با این حال ، هنگامی که یک فرد محیط سالم بدن را حفظ نمی کند ، PH در مایعات بیرونی شروع به افزایش می کند و در داخل سلول کاهش می یابد، که پتانسیل الکتریکی سلول را کاهش می دهد. “

میزان اکسیژن در سلول ها کاهش می یابد، پاتوژنها (ارگانیسم های بیماری زنده) که در بدن رشد می کنند ، معمولاً به این سلول های ضعیف شده حمله می کنند و محیط مناسب برای رشد پیدا می کنند،” این ارگانیسمها که باعث بیماری می شوند و به این سلول های ضعیف حمله می کنند ، نمی توانند در بین سلولهای سالم که دارای PH مایع خارجی زیر ۴٫۰ و مایعات سلولی داخلی بالاتر از  ۶٫۹ باشند زنده بمانند. “

نقره بار الکتریکی مثبت دارد ، که هنگام انتقال به مناطق عفونی ، عوامل بیماری زا ایجاد کننده بیماری را مختل می کند، جالب است که ، کلوئید نقره با مهار آنزیمی که این پاتوژنها برای زنده ماندن در محیط بی هوازی (بدون هوا)  استفاده می کنند  ، ارگانیسمها را می کشد. این آنزیم “ریه شیمیایی” پاتوژن است. بدون آنزیم لازم برای متابولیسم ، رشد ، بازسازی و بقا ، پاتوژن “خفه می شود” و می میرد.

اعتقاد بر این است: “از طرف دیگر ویروسها از بین می روند ، زیرا بار الکتریکی مثبت ذرات نقره باعث می شود که لایه محافظ پروتئین آنها که به آن ” سر ” نیز گفته می شود ، از بین برود. بنابراین آنها قادر به تکرار نیستند و توسط سیستم ایمنی ، لنفاوی و روده از بدن خارج می شوند. “

این روند چنان مؤثر است که هیچ پاتوژن ثبت نشده است که در برابر کلوئید نقره جهش یابد، یا در حضور آن بیش از شش دقیقه زنده بماند، با وجود خود  مقاوم سازی پاتوژن ها در برابر آنتی بیوتیکها طی زمان، اما “قادر به ایجاد سویه های مقاوم یا ایمنی نسبت به نقره نیستند.”

مراجع:

1. The Body Electric. Electromagnetism and the Foundation of Life (with Gary Selden). Morrow, New York 1985, ISBN ۰-۶۸۸-۰۶۹۷۱-۱
2. Cross Currents. The Promise of Electromedicine, the Perils of Electropollution. Torcher, Los Angeles 1990, ISBN ۰-۸۷۴۷۷-۵۳۶-۱

بله ، به نظر می رسد که نقره کلوئیدی تقریباً جادویی در کمک به سلامت بدن دارد.

دکتر” ار او بکر “، یک محقق زیست شناختی بسیار محترم ، در دو کتاب “بدن الکتریکی” و “جریان های متقاطع”  نوشته است: این همان چیزی است که وی در مورد تجربیات خود با بیماران سالخورده نوشته است، “نقره کلوئیدی بیشتر از کشتن عوامل بیماری زای موجودات زنده، رشد عمده استخوان ها را بهبود بخشیده و بهبودی بافت های آسیب دیده را بیش از ۵۰٪ تسریع می کند. “

وی همچنین اظهار داشت که کلوئید نقره ، “عمیقاً بر خلاف هر فرآیند طبیعی شناخته شده ، بهبودی در پوست و سایر بافتهای نرم را تحریک می کند”  و  “نوع جدیدی از رشد سلولی را که شبیه سلول های کودکان است ، ترویج می کند، این سلولها به سرعت رشد کردند ، مجموعه ای متنوع و شگفت آور از اشکال سلول های بدوی را تولید کردند، که قادر به تکثیر با سرعت زیاد بودند، سپس با سلول های خاص اندام یا بافت آسیب دیده متمایز شدند ، حتی در بیماران بالای ۵۰ سال.”

در یک کارآزمایی بالینی قابل توجه با ۱۴ بیمار سالمند که به عفونت های طولانی مدت استخوانهایی که آنتی بیوتیک ها برای آنها بی فایده بوده است ، دکتر ار او بکر(Robert O Becker) دو سیم الکترود نقره ای را مستقیماً در هر زخم وارد کرد و از بدن ها به عنوان محلول مایع استفاده کرد و جریان را در انتهای خارجی اعمال کرد، ولتاژ مورد استفاده آنقدر کم بود که نمی توان احساس کرد. وی با استفاده از این تکنیک توانست عفونت های موجود در استخوانهای شکسته را که یکی از سخت ترین نوع عفونت ها برای کنترل است ، بهبود بخشد،  او همچنین قادر به ترمیم شکستگی و شکستگی های قبلی برای بهبودی شد.

در بعضی موارد ، وی نقره را با جراحی در بدن باقی می گذاشت، در برخی از بیماران زخم را با سیم نقره می دوخت و پس از بهبودی زخم ، سیم نقره بدون نیاز به عمل جراحی یا بیهوشی از زخم بیرون کشیده می شد.

وی در رابطه با توانایی نقره فلزی در بهبود عفونت گفت: “همه ارگانیسم هایی که آزمایش کردیم به یون های نقره تولید شده الکترولیتی حساس بودند ، از جمله بعضی از آنها در برابر همه آنتی بیوتیک های شناخته شده مقاوم هستند.”

در مورد ایمنی جسمی وی گفت: “به هیچ وجه اثرات نامطلوب از درمان با نقره آشکار نبود.”

تا آنجا که اطلاع دارم ، نه. تقریباً همه پزشکان، حداقل تا همین اواخر، معتقد بودند که کلوئید نقره سم است ، و آن را با اشکال و ترکیبات فلزی که سمی هستند ، اشتباه می گیرند.

ترکیبات پزشکی نقره و سایر فلزات بعضاً به کرمهای خارجی اضافه می شوند تا سعی در از بین بردن اشکالات و ویروس ها داشته باشند. بدن ما نمی تواند این ترکیبات سمی فلز را از بین ببرد و در صورت خوردن آنها می توانند عواقب بدی را در بدن جمع کنند، ترکیبی از نقره و کلوئید نقره به شکلی متفاوت شبیه گچ  پنیری.

در دانشکده های پزشکی به طور صحیح آموزش می دهند که نقره سم است ، اما خطرناک نیست. طبق گزارش مرکز سموم ملی نیوزلند برای مسمومیت یک فرد بالغ حدود ۱۵ گرم نقره لازم است.

یک محصول جانبی نقره در صنعت عکاسی استفاده یا تولید می شود و به آن نقره نیترات گفته می شود. این بسیار مسموم تر است. با خشونت در بدن واکنش نشان می دهد و خاصیت سوز آور دارد. فقط دو گرم می تواند کشنده باشد.

از طرف دیگر “نقره کلوئیدی بدون هیچ گونه تحریکی در بافت ها جذب می شود.”

تقریباً همه دیده اند که وسایل نقره ای هنگام قرار گرفتن در معرض هوا ، به خصوص در معرض گوگرد هوا، به تدریج سیاه می شوند، گوگرد و نقره به یکدیگر جذب می شوند و فرایند نهایی آن را اکسیداسیون می گویند، از آنجا که ذرات نقره کلوئیدی کمی بیشتر از اندازه اتم است، در معرض ذرات نور (فوتون) به سرعت اکسید می شوند، به همین دلیل است که نگهداری نقره کلوئیدی در تاریکی و ترجیحاً در بطری شیشه ای قهوه ای کاملاً ضروری است، مکان مناسب برای نگهداری آن در کشو لباس یا یک کمد بسته است.

در نور شدید آفتاب ، یک ظرف شیشه ای پاک از نقره کلوئیدی را می توان در کمتر از یک ساعت به اکسید تیره بی فایده تبدیل کرد.